de Bijbel hardop lezen in de kerk
René en Lydia van den Berg zijn door de CGK van Den Haag via Wycliffe Bijbelvertalers uitgezonden naar Papoea-Nieuw-Guinea. René is daar nauw betrokken bij de opleiding van lokale taalconsulenten. Recent was hij met drie taalkundigen-in-opleiding een tijdje in een eenvoudig dorp. Hij vertelt over glibberige paadjes en over een gemeente die hardop de Bijbel leest met elkaar:
‘Afgelopen donderdag kwam ik thuis van een bezoek van ruim tien dagen aan het gebied waar de Usarufataal wordt gesproken, zo’n twee uur rijden per auto van ons centrum vandaan. Ik was daar met m’n Chinees-Amerikaanse collega Joyce, om de drie LingCrop (LingCrop - Papua New Guinea - SILA - Summer Institute of Linguistics Australia) trainees (Cletus, Simatha en Linda) iets te laten proeven van de praktijk van taalkundig veldwerk en Bijbelvertaalwerk. We hadden een prachtige tijd met elkaar: een goed logeeradres, prima verzorging, behulpzame taalhelpers, en uitstekende samenwerking in het team. Alleen viel het glibberpaadje naar het buitentoilet niet altijd mee.’
De trainees moeten allerlei aspecten van het werk leren. Het opnemen op band van losse woorden, die ze gelijk ook in fonetisch schrift moesten opschrijven. Dat is pittig, vertelt René: ‘Usarufa is een toontaal, en het was best pittig om de verschillende toonpatronen te horen - al genoot ik er zelf wel erg van om eindelijk eens veldwerk in een toontaal te doen.’
Ook het actief laten kennismaken met de eigen taal is onderdeel van het trainingsprogramma. René vertelt over mooie ervaringen daarbij: ‘Lydia had enkele Bijbelgedeeltes in het Usarufa uitgeprint, en René las de gelijkenis van de zaaier met Esae, een ouderling in de Lutherse kerk. Later die dag was er een samenkomst van de Adventistenkerk. Daar werd door de hele gemeente het Bijbelgedeelte hardop gelezen. met een hele groep mensen tegelijk hardop.’ Zou dat in Nederland ook kunnen?
