We hebben net de rapportage binnen van het project Rehabilitatie Drugsgebruikers in Nepal. We zijn onder de indruk van het werk dat daar gebeurt. In een arm land als Nepal is de lagere status van vrouwen diep in de samenleving geworteld. Familieproblemen, werkeloosheid en groepsdruk lokken verslavingen uit. In Pokhara, 100 kilometer ten westen van Kathmandu, heltp de organisatie De Goede Buur (Asal Chhimekee Nepal, ACN) vrouwelijke drugsgebruikers. Dat doet zij namens 52 kerken in de regio. Zij behandelen de verslaving én begeleiden hen bij een goede terugkeer in de gemeenschap. Wij hielpen in 2022 twintig cliënten die in het wooncentrum waren opgenomen. Vijftien van hen konden hun behandeling voltooien. Vijf anderen lukte dat om diverse redenen niet.
Laxmi Ruchal heeft vorig jaar de behandeling met succes doorlopen. Zij vertelt haar verhaal.
Ik heb een nieuw leven gekregen
Mijn naam is Laxmi Ruchal en ik ben 34 jaar oud. Ik ben een alleenstaande moeder, mijn man is lang geleden overleden. Mijn vader stierf toen ik acht jaar oud was. Mijn moeder werkte als boer in het huis van haar ouders en verdiende de kost voor ons gezin. Omdat ik mijn moeder moest helpen, kon ik niet naar school.
Na een paar jaar trouwde ik met een man uit Baglung. Mijn man werkte als metselaar en ik werkte ook als arbeider. Omdat we tot de lagere kaste behoorden, bezaten we geen land en werden we gedwongen om ofwel in het dorp te blijven en voor de rijke en welgestelde familie te werken, ofwel naar het buitenland te gaan op zoek naar werk. Na de geboorte van onze twee zonen ging mijn man naar Maleisië om daar te werken. Daar bleef hij tweeënhalf jaar. Van daaruit stuurde hij ons geld. Hevige hoofdpijn dwong hem terug te keren naar Nepal. In het ziekenhuis kwamen we erachter dat hij een hersentumor had. Al het geld dat hij in de loop der jaren had verdiend, werd uitgegeven aan behandelingen, maar hij werd niet beter. Het was buitengewoon moeilijk voor mij, mijn zonen waren nog erg klein. Uiteindelijk stierf hij op 38-jarige leeftijd.
Na het overlijden van mijn man werd het leven nog moeilijker voor me. Mijn hele lichaam deed altijd pijn als ik thuiskwam na een hele dag zwoegen op het werk. Ik was eenzaam. Ondertussen trouwde mijn oudste zoon en ging met zijn vrouw naar Pokhara. Ik kon ‘s nachts niet in slaap komen en begon langzaamaan steeds meer alcohol te gebruiken. Ik realiseerde me niet dat ik er afhankelijk van werd en verslaafd raakte. Omdat ik meer alcohol dan eten had, begon mijn gezondheid achteruit te gaan. Mijn handen trilden en ik viel vaak flauw. Toen hebben mijn zonen me laten opnemen in het behandelcentrum van Nawajeewan.
In het begin was ik heel verdrietig dat ik naar een plek als deze werd gebracht. Na verloop van tijd wende het en vond ik het personeel vriendelijk. Omdat ik uit het dorp kwam, wist ik niet veel dingen en was ik erg verlegen. Ik leerde om te praten over mijn gevoelens en al die dingen die me dwarszaten. Ik was niet meer eenzaam. Naast het ondergaan van een behandeling voor mijn verslaving, heb ik ook geleerd vrij te zijn. Ik heb veel vaardigheden en technieken geleerd om de drang om weer verslaafd te raken te onderdrukken.
Ik ben nu acht maanden vrij van mijn verslaving. Ik logeer bij mijn schoondochter hier in Pokhara. Ik help haar in de winkel en met huishoudelijke taken. Ik ben Asal Chhimekee (De Goede Buur) erg dankbaar dat ze me hebben geholpen en voor me hebben gezorgd. Ik realiseer me dat ik erg ben veranderd. Deze transformatie is alleen mogelijk geweest dankzij Asal Chhimekee Nepal.
