We zijn volop bezig met de coronanoodhulp. Het coronavirus heeft grote impact op de levens van miljoenen mensen. Voor de inwoners van landen met veel armoede en kwetsbare zorgstelsels is dit virus een regelrechte ramp. Ook betekent een lockdown voor heel veel mensen: geen inkomsten en dus geen eten.
In veel kerken staat de collecte gepland of is deze al geweest. Een vraag die daarbij gesteld wordt is: wordt er niet veel hulp geboden door overheden en hulpverleningsorganisaties? En als dat gebeurt, waarom is hulp van ons kerken nodig? Een vraag waar we hier op ingaan aan de hand van de situatie in Pakistan.
Onvoorwaardelijk
Hulp van overheden en veel hulpverleningsorganisaties loopt via de landelijke of regionale overheden. Maar hier doet zich een probleem voor. Wij zijn in Nederland gewend dat minderheden in ons land net zozeer meedelen in hulp en zorg, maar dat is in veel delen in de wereld totaal anders. Ook vinden wij het gewoon dat onze hulpverlening onvoorwaardelijk is. Zo doen we dat ook als diaconaat CGK. We geven deze noodhulp ongeacht geslacht, ras of etnische afkomst, geloof, handicap, leeftijd of geaardheid. Maar ook dit is in veel landen niet normaal.
Pakistan
In Pakistan worden minderheden bijvoorbeeld fors gediscrimineerd. Christenen voelen zich als vreemden in eigen land. Het was voor hen het land van hun voorouders tot het midden van de vorige eeuw, toen Pakistan werd ‘gevormd’. Daarna ging de situatie erg achteruit.
Een Pakistaans christen vertelde: ‘Minderheden zijn niet veilig. Christenen worden erg achtergesteld. Het lijkt erop dat mensen je maar zo mogen verwonden, maar je mag daar niet over klagen. En als je dat doet, dan word je beschouwd als een niet-loyale Pakistaan. En dat, terwijl Pakistaanse christenen zich loyale burgers voelen en zich voor het land inzetten. In dit land is er discriminerende wetgeving (zoals artikel 295c), waar de bekende christen Asia Bibi slachtoffer van werd. In de statistieken wordt ook niet de juiste populatie van christenen getoond. Christenen mogen niet uit dezelfde waterpomp drinken als de meerderheid van moslims, mogen niet hetzelfde toilet gebruiken en van dezelfde schaal eten, enz. Christenen mogen in feite alleen minderwaardig werk doen en de overheid post advertenties voor bijvoorbeeld straatvegers met daarin de opmerking ‘alleen voor niet-moslims’.
Coronahulp
Bij coronahulp die via de Pakistaanse overheid loopt, worden christenen veelal vergeten. Dat is niet altijd bewust, maar omdat discriminatie zo ‘normaal’ is, past dat in een patroon. Iemand uit Pakistan zei: ‘Niet alle Moslims en Moslimorganisaties negeren christenen, maar de meeste wel. Een video op social media ging viral waarop een imam zei dat hij een niet-moslim had bekeerd zodat deze voedsel kon ontvangen.
Wij geven als diaconaat CGK hulp aan kerken en kerkelijke organisaties. Er zijn in dit land drie miljoen christenen, maar op de totale bevolking van 193 miljoen is dit slechts 1,5%. We werken samen met de kerkelijke organisatie Youth Welfare Association YoungsonAbad in de gelijknamige stad. Kijk maar eens op de Facebook-pagina van deze organisatie. Dit is een kerk die vergroeid is met deze stad, 150 kilometer ten oosten van Lahore. Met veel waardering noemen ze de naam van de grondlegger van deze stad en de kerk, zendeling Youngson uit Engeland. Op deze YouTube-video vertelt deze organisatie iets over hun werk. Bekijk in deze YouTube-video een impressie van de burgemeester.
Deze organisatie past evenwel hun werkwijze niet aan aan wat gebruikelijk is in dit land: de noodhulp wordt gegeven aan christenen en niet-christenen. De leidinggevende citeert dan het woord van Jezus Christus in Lukas 6:31: Behandel anderen zoals je wilt dat ze jullie behandelen. Daarbij zegt hij vanuit zijn ervaring in de Pakistaanse situatie: deze liefde en dit onderwijs is alleen beschikbaar in de Bijbel. Dat raakt je dan wel enorm.
Dit soort verhalen inspireert ons om door te gaan met dit goede werk. Doet u mee? U kunt ook geven op de coronanoodhulp-pagina.
Ds. Erjan van der Linde
