We zien de nieuwsberichten over Gaza en Israël dagelijks voorbijkomen op de media. Diaconaat heeft zowel in Israël als in de Palestijnse gebieden twee projecten. We spraken met Lea Veerman, coördinator van Yad Elie in Jeruzalem, over de situatie in haar land.
De schok was groot voor Lea. Op zaterdagmorgen 7 oktober kwamen in Jeruzalem de nieuwsberichten binnen over de afschuwelijke terroristische aanslagen. Iedereen verkeerde in shock. Helaas werd aan de overkant van de straat feest gevierd door sommige Palestijnen.
De eerste dagen na 7 oktober zat iedereen als een zombie gekluisterd aan de televisie of internet. Op het moment van dit gesprek, ruim een week later, komen velen in Israël langzaam bij van de onmenselijke slachtpartijen in de kibboetsen en op het muziekterrein.
De pijn blijft. Elke Israëli kent wel mensen die zijn vermoord, verkracht of ontvoerd. Een bekende van de kinderen van Lea, een vrouw van 35 jaar, is samen met haar man, hun tweeling van zes jaar en hun baby vermoord.
Er zijn bijna geen begrafenissen geweest. Voor militairen wel. Mogelijk kunnen sommige doden nooit geïdentificeerd worden omdat hun lichamen teveel verminkt of verbrand zijn. Zelfs een afscheid en begrafenis is de familie van deze slachtoffers niet gegund.
Het is extra pijnlijk als je bedenkt dat veel mensen die vermoord of ontvoerd zijn, helemaal geen Israëlische hardliners zijn. Velen uit de omgeving van de Gaza strook hebben zich ingezet voor de Palestijnen of zijn actief in de vredesbeweging. Bekend is dat er onder de ontvoerden ook minstens één vrouw is die actief inzette voor de Palestijnse zaak.
Yad Elie komt weer op gang
Op dit moment kan Lea met de stichting Yad Elie weinig doen. De scholen zijn gesloten, zowel aan Joodse als Palestijnse kant. Er is gelukkig goed contact met de schoolbesturen, ook aan de Palestijnse kant. Maar na grote incidenten is vaak toch de eerste reactie dat men geen hulp meer wil van Joodse kant. Schoolbesturen hebben ook te maken met sommige ouders die terrorisme bejubelen.
Na een periode van rust, kan de hulp aan kinderen uit arme gezinnen vaak wel weer op gang komen. Hoe zou het nu gaan? Voorzichtig wordt nagedacht of Yad Elie tijdelijk buiten de scholen om noodlijdende kinderen kan helpen. Kinderen die gerepatrieerd zijn uit gevaarlijke grensgebieden of anderzijds gevlucht zijn.
Hoop
Is er dan geen hoop? De Palestijnse schoonmaker in de straat, kwam belangstellend vragen hoe het met Lea ging. Blijkbaar wil hij zo laten zien dat er gelukkig ook vele Palestijnen zijn die in vrede samen willen leven.
