‘Elke 14 dagen (tot aan Kerst 2006) een samenkomst; en elke week tussendoor belden mensen met de vraag waarom de kerk dicht was.’ Aan het woord is voorganger Jurjen ten Brinke.
’15 jaar geleden, op 10 september 2006, was er de eerste Hoop voor Noord-samenkomst. Van die bijeenkomst zijn geen foto’s; daar had niemand aan gedacht (wat een tijd!) en smartphones met camera’s hadden we nog niet.
Negen maanden na onze verhuizing van Kampen naar Amsterdam vróegen mensen letterlijk om bijeenkomsten. Wat is er veel gebeden, visie en missie opgeschreven, en wat zijn er veel contacten gelegd die eerste negen maanden. Wat een boel interviews op straat zijn er gehouden; wat is er geklust aan het oude kerkgebouw.
Na een sportweek met Athletes in Action in de zomer van 2006 was er de roep om zondagse samenkomsten. Ik zal het nooit vergeten. Samen met mensen die we in de sportweek leerden kennen, en met een groep christenen uit de wijk, zijn we van start gegaan. Elke 14 dagen (tot aan Kerst 2006) een samenkomst; en elke week tussendoor belden mensen met de vraag waarom de kerk dicht was. En dus gingen we in januari 2007 wekelijkse samenkomsten aanbieden.
Wat ik destijds nauwelijks doorhad (maar wat inmiddels dna van Hoop voor Noord geworden is), was dat we niet zozeer iets ‘voor’ de wijk aan het doen waren, maar nadrukkelijk ‘met’ de wijk. Iedereen mocht meedoen, wat je ook geloofde: je kon een taak krijgen en aan de slag. Hoewel het altijd duidelijk was dat we je een levensveranderende ontmoeting met Jezus gunnen. De een bracht z’n hond mee naar de kerk en speelde met wat kinderen, ouders die tijdens de sportweek-voor-kinderen spontaan limonade schonken, deden op zondag de koffie, anderen speelden op een gitaar en weer iemand anders kon wel een powerpoint-presentatie maken. Zelf verzorgde ik de preek.
Het stadsdeel veranderde in die jaren van een grote achterbuurt (met de veelzeggende slogan ‘Noord gestoord’) tot een hippe stadswijk. Met alle problemen vandien: oude en nieuwe bewoners die elkaar maar weinig ontmoeten en natuurlijk de macht van het grote geld… wat zich o.a. uit in een wooncrisis (zowel qua huren als kopen). Een pijnlijke situatie. Eigenlijk is Noord nu meer gestoord dan toen…
In die vijftien jaar is Hoop voor Noord (www.hoopvoornoord.nl) gegroeid tot een prachtige plek waar honderden mensen, jong en oud (0-92 jaar), rijk en arm, zwart en wit (30 culturen), laag- en hoogopgeleid (en zo je wilt: pinkster tot oud-gereformeerd) elkaar ontmoeten en samen kerk-zijn. Kerk míddenin de samenleving. Met alles wat een ‘gewone’ kerk heeft, maar ook met buurtgroepen, huiskerken in diverse talen en een diaconale stichting (www.hartvoornoord.nl) .
Wat een boel hoogtepunten maakten we mee. En wat een teleurstelling en verdriet (waaronder ziekte en dood) is er geweest. Oftewel: het leven werd en wordt er gevierd. En dat alles onder Gods commando, Zijn bescherming en Zijn leiding. De Bijbel belooft dat God de Vader dezelfde blijft en niet verandert. Dat geeft houvast, ook voor de toekomst. Halleluja.’
