Een groepje vrouwen zit gezellig aan de thee op de wekelijkse vrouwenochtend van pioniersplek De Poster in Veenendaal. Deze ochtend praten ze met elkaar over opvoeden. Als het de vrouwen af en toe niet goed lukt om in het Nederlands uit te leggen wat ze bedoelen, schiet de tolk te hulp. Daarna luisteren ze samen naar het verhaal van Isaak en Rebekka, dat wordt verteld door stagiaire Hannah.
Hannah Bout volgt de opleiding Missionair Werk aan het Evangelisch College. ‘Ik ben missionair actief vanuit het verlangen dat mensen Jezus leren kennen. Deze opleiding volg ik omdat ik voor mijn werk in de missionaire wereld theologisch onderlegd wil zijn. In de toekomst zou ik graag dovengemeenschappen in de islamitische wereld willen benaderen, maar daarvoor wil ik graag wat meer ervaring met de cultuur opdoen.’
Vertellen met gebaren
De vrouwenochtend in De Poster is een goede gelegenheid om moslima’s van verschillende nationaliteiten en hun culturen te leren kennen. Tijdens haar stage draait Hannah mee met de vrijwilligers op de vrouwenochtend. De ene week naaien en kletsen, de andere week een thema met een Bijbelverhaal.
Als vanzelfsprekend ondersteunt Hannah de vertelling over het gezinsleven van Isaak en Rebekka met gebaren en een levendige mimiek. Gebarentaal is bij haar thuis de voertaal, omdat haar man doof is. Ook in haar werk bij Wycliffe Bijbelvertalers voor gebarentalen is ze er dagelijks mee bezig. De vrouwen op deze ochtend zijn niet doof, maar de gebaren helpen hen zichtbaar om het verhaal beter te begrijpen. ‘Ze verstaan jou veel beter dan mij!’ constateert een van de vrijwilligers enthousiast.
Getuigen op basis van gelijkwaardigheid
‘De Poster is een pioniersplek, dus mijn belangrijkste taak is om er te zijn voor de mensen. Dat is moeilijker dan het lijkt. Je moet echt de verbinding aangaan, oprechte belangstelling hebben voor de ander. Gelijkwaardigheid is heel belangrijk. Ik heb hier geleerd dat je echt kunt benoemen waar je voor staat, terwijl je toch die ander blijft zien. Je hoeft niet bang te zijn voor vragen, je hoeft niet krampachtig te doen. Er is hier bijvoorbeeld om de week een lunch waar veel moslims komen. We bidden voor het eten en een paar moslims vroegen of zij ook gelegenheid konden krijgen om te bidden. Vanuit je wens om mensen in hun waarde te laten, ben je al snel geneigd om dat toe te staan, maar ze kregen die ruimte niet. Als je er even over nadenkt, is dat natuurlijk helemaal niet raar. In een islamitisch gebedshuis is het ook niet toegestaan om het Onze Vader uit te spreken, dat begrepen ze zelf ook wel.
Durf
Mijn verlangen is om in de dovengemeenschap mensen Jezus te laten leren kennen. Daarvoor wil ik alles doen wat er gedaan moet worden, bruggen bouwen. Ik heb de overtuiging dat als God dit van mij vraagt, Hij ook mogelijkheden biedt om het te doen. Het is niet zo dat er dan een uitgewerkt plan klaarligt, het gaat gaandeweg, het groeit.
Als je God hebt ontmoet, is er iets veranderd in je leven. Je bent niet meer dezelfde en daar mag je van getuigen. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat je dat niet doet. Durf het evangelie uit te dragen, je hebt nieuws voor de wereld!’
Hannah Bout, consulent Bijbelgebruik voor gebarentalen i.o., Wycliffe Bijbelvertalers
