De smid bewerkt met veel lawaai ijzer op zijn aambeeld. Naast de smederij is de herberg waar je kunt eten, drinken en slapen. Daarnaast weer een kleine stadsboerderij met wat vee en kippen. Even verderop is een plein met de grote kerk. De parochianen lopen in en uit; de priester luistert binnen naar de biecht. Op straat lopen kinderen, kippen en varkens door elkaar. Zo stel ik me het leven van een stad voor in de Middeleeuwen. Er is geen scheiding van functies, alles krioelt door elkaar.
Geen scheiding
Onze voorouders uit de Middeleeuwen stonden wat dat betreft dichter bij de mensen uit de Bijbel. De Heere Jezus wandelde door het land en kon bij wijze van spreken op één dag de menigte toespreken, wonderen verrichten, ergens aan een maaltijd aanliggen, en een tollenaar uit een boom tevoorschijn roepen.
Scheiding
In onze keurig aangeharkte samenleving is dat anders. Ons leven is in stukken uiteengevallen. Wij kennen een strikte scheiding van functies: winkelstraten, industrieterreinen, woonwijken, agrarisch gebied en afgelegen begraafplaatsen. Ook ons leven is keurig in vakjes verdeeld: tijdens werktijd dragen we werkkleding, gebruiken we vaktaal en gaan we om met onze collega’s. In privétijd dragen we gemakkelijke kleding, gaan we om met gezin, familie en vrienden en zijn we ontspannen. Misschien hebben we een hobby, dat weer een apart ‘wereldje’ vormt, misschien wel de ultieme plek om te ontsnappen aan al die andere vakjes, wereldjes en ‘bubbles’.
Onderscheid
Voor christenen komt daar nog het ‘vakje’ van de gemeente bij. Op zondag in de kerk en doordeweeks bij gemeentelijke activiteiten past weer een ander gedrag, een andere houding en kleding en een ander taalgebruik. Heel wat kerkgangers zijn ook vertrouwd met het onderscheid tussen natuurlijk en geestelijk. Het eerste gaat over het gewone, alledaagse leven. Het tweede gaat over de verhouding tot de Heere. Voor sommigen zijn dat twee werelden die ver uit elkaar liggen.
Vakjes en laatjes
Als we nadenken over onze missionaire roeping, hebben we onwillekeurig de neiging om die in één van onze vele ‘vakjes’ te stoppen. Het vakje ‘kerk’ misschien, of het ‘laatje’ van het ‘geestelijke’. Het voelt ongemakkelijk om op je werk, bij de koffieautomaat, gewoon te beginnen over je liefde tot de Heere en Zijn dienst. Dat lukt misschien nog wel wanneer je onder christelijke collega’s bent, maar buiten die christelijke ‘bubble’ wordt dat maar heel zelden op prijs gesteld
Doorbreken
De taak waarvoor christenen staan is om de grenzen van de verschillende vakjes op te rekken, of zelfs te doorbreken. Dat vergt creativiteit, wijsheid, geduld, liefde ook voor andere mensen. Een mooi voorbeeld van zo’n benadering geeft de Engelse missioloog Michael Moynagh (te vinden op YouTube door te zoeken op ‘Discovery Bible Study’). Hij beveelt aan om collega’s, vrienden of bekenden rechtstreeks in aanraking met de Bijbel te brengen, vooral met de Evangeliën, door ze uit te dagen de woorden van de Heere Jezus in praktijk te brengen, en zo op hun werking te ‘testen’. Aanbevolen om het verhaal van Moynagh in de huiskamers met elkaar te bespreken en te zoeken naar een vorm om dit biddend ook eens te proberen!
ds. Peter L.D. Visser
missionair consulent
