Luisteren
Hoe groot is de kans dat twee personen tegelijkertijd een identieke droom krijgen?
Het gebeurde ons in september 2018. We woonden net anderhalf jaar in de Rotterdamse Bloemhofbuurt. Regelmatig hadden we gebeden om Gods leiding. ‘Breng ons in contact met de juiste mensen. Laat zien op welke manier we van betekenis kunnen zijn. Wijs ons uw weg.’ We ontdekten al snel dat 75% van de bewoners een migratieachtergrond heeft. Er wonen meer dan 160 nationaliteiten. Eenzaamheid, criminaliteit en armoede zijn de grootste problemen. En wij wisten niet waar te beginnen.
Pionieren hebben we in de praktijk geleerd. In Veenendaal stonden we aan de wieg van de Interculturele Christelijke Familie (ICF). In zeven jaar tijd ontstond daar een kleurrijke kerk. Maar hier moest het anders. Wij begrepen niet hoe.
We wandelden zestien maanden biddend door de wijk. Spraken met bewoners en buurtwerkers. Tekenden zelfs de woningen van onze straat. Noteerden elke nieuwe naam. Nodigden de wijkagent uit – niet alleen om kennis te maken, maar ook om melding te doen van een wietplantage, diefstal van twee fietsen, huiselijk geweld in de straat en enorm veel geluidsoverlast.
En toen was daar die droom.
Net wakker vertelden we elkaar wat die nacht scherp op ons netvlies stond. Eerst waren we een onderzoek aan het doen in de buurt. We wilden mensen leren kennen en een netwerk met hen vormen. Daarna stonden we in de kapperszaak vijf huizen verderop. Daar knipte de katholieke Kaapverdiaanse haar klanten. Wij runden er een huiskamer voor de buurt. Een lange tafel, kleurige stoelen en – ook dat zagen we allebei – gele markiezen boven de ramen.
Het was ons direct duidelijk: hier wil God iets mee zeggen. We kunnen er niet omheen. Dit is een aanknopingspunt waar we mee verder gaan. Ons wachten op zijn aanwijzing was niet gemakkelijk, maar werd wel beloond. En deze droom lijkt geen bedrog.
Carolien en Hans Euser
netwerkleiders, Intercultural Church Plants (ICP)
