Liefhebben en dienen
Kleine dingen die met grote liefde worden gedaan, kunnen enorme gevolgen hebben, zo leerde moeder Theresa. Wij ervaren het in de wijk waar we wonen, Bloemhof op Rotterdam Zuid. Er is veel eenzaamheid, armoede en lelijkheid. Afval zwerft op straat, onze jongste slaapt regelmatig in een andere kamer vanwege de geluidsoverlast en wietlucht. Pionieren is soms ploeteren.
Temidden daarvan willen we ‘liefhebben en dienen’, zoals de pioniersreis het omschrijft. We rapen onze 95-jarige buurman van de vloer als hij weer eens is gevallen – en krijgen (hartje zomer) een sneeuwschuiver cadeau uit dankbaarheid.
Met een buurtbewoner wiens partner overleden is, organiseren we een eenvoudige maar waardige afscheidsbijeenkomst – hij was namelijk ‘van de armen begraven’ en zijn vrienden mochten niet bij de plechtigheid zijn.
Een tijdje geleden zien we een autootje voor ons huis met de koplampen aan. Geen idee van wie de auto is, we kunnen er niet veel aan doen. Maar de volgende morgen, bij het uitlaten van hond Puck, zien we de eigenares. ‘Die gaat niet meer starten.’ Gelukkig voor haar staat onze auto ernaast. Twee startkabels eraan en ja hoor, de motor draait weer als een zonnetje.
‘Halleluja, prijs de Heer!’ is haar reactie. ‘Hé wat leuk, ben jij christen?’ vragen we haar meteen. En inderdaad, dat blijkt zo te zijn. Mooi, die kleine lichtpuntjes in onze donkere wijk!
Deze toevallige ontmoeting krijgt een bijzonder staartje als we later ontdekken dat we … de zus van de Kaapverdiaanse kapster hebben geholpen. Over haar kapperszaak, bij ons op de hoek, kregen wij beiden een identieke droom (beschreven in blog 1). We zagen onszelf ín die ruimte een huiskamer voor de buurt runnen, mét de kapster die er haar klanten knipte.
Een paar weken later zitten we bij haar op de bank om die droom te delen. Haar reactie verrast ons. ‘Ik vind het een prachtig idee. Eigenlijk wilde ik stoppen met de zaak. Maar mijn zus zei me onlangs dat ik eens … met jullie moest gaan praten. Ik sputterde tegen: wat moeten Hans en Carolien met een kapperszaak? Zij hebben toch heel ander werk? En nu zitten jullie hier. Ik doe mee!’
Net als het oprapen van de buurman en het organiseren van een afscheidsmoment was dit aansluiten van de startkabels een kleinigheid, met liefde gedaan. Maar voor ons en de kapster werd het iets groters. Via dat ene voorval krijgen we een prachtige bevestiging: jullie zijn op de goede weg. Ga samen verder. En dat is precies wat we sinds die tijd doen, stap voor stap.
Carolien en Hans Euser
netwerkleiders, Intercultural Church Plants
