
geven zonder reserves, ook in crisistijd
‘Kerken dreigen door coronacrisis in financiële problemen te komen’, zo kopte het Reformatorisch Dagblad afgelopen week. Het wegvallen van de collectes is een flinke klap voor de inkomsten van de kerk. Ook goede doelenorganisaties maken zich zorgen. Het diaconale werk kan onder de coronacrisis te lijden krijgen.
In dit artikel gaan we niet in op de technische kant van het geven. Hoe bied je een alternatief als de collectezak niet meer ‘langskomt’. Daarover een volgende keer meer. We vragen nu aandacht voor geven zonder reserves.
Geen reserves
Het verhaal van het penninkske van de weduwe (Lucas 21) eindigt met de opmerking van onze Heiland Jezus Christus dat deze vrouw van haar armoede gaf. Ze had geen reserves, geen gevulde koelkast of spaarrekening. Ze gaf zonder reserves over te houden. Laten we dit even vasthouden wanneer we kijken naar onze tijd.
Onzekerheid
We leven in een onzekere tijd. Alles gaat anders dan we gewend zijn, ook in de kerk. Alle vertrouwde processen zoals zondagse diensten, pastoraat, diaconaal werk en jeugdwerk komen tot stilstand of worden anders ingericht. We bevinden ons op onbekend terrein. Werk, school, boodschappen doen … Al het vertrouwde gaat anders. Deze onzekerheid vraagt om (re)actie van leidinggevenden: duidelijkheid en daadkracht van de schooldirecteur en de supermarktmanager: een online lesprogramma voor de kinderen en ontsmettingsmiddel bij de winkelkarretjes. Naast dit soort maatregelen zoeken we naar rust brengend handelen: ministers kondigen steunmaatregelen aan, crisisteams bieden stappenplannen, predikanten wijzen op het schuilen bij God.
Hoe reageren wij in deze situatie?
Er zijn meerdere reacties op deze crisissituatie denkbaar. We trekken ons terug in onszelf óf we delen de onzekerheid en zorgen met elkaar. We gaan in de overlevingsstand en sluiten ons innerlijke af voor anderen óf we maken van ‘mijn' probleem ‘ons' probleem en zoeken naar manieren om onze bijdrage te leveren aan de gemeenschap, dichtbij of verder weg.
Tijdens de watersnoodramp in 1953 zagen we dat Nederlanders op die tweede manier reageerden. Er startte toen een actie ‘beurzen open, dijken dicht’. Natuurlijk is de situatie nu anders. Toen werden de meeste mensen niet getroffen door het water, terwijl het coronavirus nu overal is. Niet alleen in ons land, maar in heel de wereld. Dat maakt onze situatie misschien nog wel ernstiger en ons gaan voor de gemeenschap noodzakelijker.
Vanuit Gods woord pleiten we voor een gevende houding. Jezelf geven, je gaven geven voor de kerk en voor mensen in problemen.
Een bewogen hart
Diaconaal helpen heeft vooral te maken met een bewogen hart. Ook al mogen we hoofd, hart en handen niet uit elkaar trekken, het begint in het hart. Een bewogen hart hebben we niet vanzelf en van onszelf. Het is de Heilige Geest die ons vult met de liefde van onze Here Jezus Christus (Romeinen 5:5). Hij is Gods grote Gave aan deze wereld, het bewijs van Gods liefde, ook voor ons. We zullen gelovig ons moeten laten voeden uit die bron. De bron is er elke zondag weer en elke keer als het Woord van God opengaat. Dan mag het ons raken dat - als de Heiland naar de mensen kijkt - Hij met ontferming bewogen is. En het is diezelfde Heiland die zijn discipelen opdraagt ‘Geef hen te eten!’, terwijl ze geen middelen hadden om hierin te voorzien.
De Bijbel is het Handboek Geven
Alleen al in het Nieuwe Testament wordt meer dan 2000 keer gesproken over geven/helpen. In het Oude Testament staan geven en helpen heel sterk in relatie tot de ander zien als een schepsel van God. Het gaat hier ook over geven als offeren, bijvoorbeeld in Maleachi 3,1-10. Gods volk kwam terug uit ballingschap en was druk het eigen bestaan op de rails te krijgen. Dan roept de profeet Maleachi op om te geven voor Gods huis en voor wie hulp nodig heeft. In Handelingen 11:27-30 staat dat de profeet Agabus een hongersnood voorspelt over het hele (Romeinse) rijk. Als de gemeente in Antiochië dat hoort, houdt ze een inzameling voor de broeders en zusters in Judea, die het meest zouden lijden onder de hongersnood.
Geven zonder reserves
Terug naar het punt van geven zonder reserves. Hebben we een collectezak nodig om te geven? Of geven we vanuit ons hart en vinden we wel de bankrekening van onze eigen gemeente? We kunnen als diaconaat nu geen projecten onder de aandacht brengen, maar dat zouden we toch eigenlijk niet nodig moeten hebben? Het is heel eenvoudig om digitaal te doneren via www.cgk.nl/doneren. We doen dit niet voor onszelf, maar voor onze buitenlandse partners die ook nu op ons rekenen. Voor de voortgang van Gods koninkrijk waarbij het gaat om verandering van hart en houding, maar toch ook om een gul geven voor Gods zaak!
___________________
bron: ds. Erjan van der Linde, diaconaal consulent CGK
contact: Dienstenbureau CGK via het e-mailadres in coronatijd: verbinding@cgk.nl.
Hulp nodig of hulp bieden? Check landelijke en lokale acties #nietalleen via www.cgk.nl/nietalleen