ik huilde van blijdschap!
In het Embrace Center, in de stad Bujumbura in Burundi, vinden straatkinderen en kinderen met een beperking overdag een veilige plek. Het opvangcentrum betaalt voor 25 kinderen de schoolkosten en biedt medische zorg, een dagelijkse maaltijd, bijles, sport, spel en ontspanning. Het centrum is verbonden aan de lokale kerk Christian Life Ministries. Gedreven door Gods liefde en met persoonlijke aandacht voor elk kind begeleidt het team hen naar zelfstandigheid. Hierbij het verhaal van Kenny Niyomwungere (12 jaar). Zijn achternaam betekent ‘De Heer is mijn Herder’.
gebroken botten
Het was altijd mijn liefste wens om normaal naar school te gaan, net als alle andere kinderen. Ik vroeg aan mijn vader of dit mogelijk was, maar die vertelde me dat dat niet kon vanwege mijn broze bottenziekte. Het risico dat ik iets breek is heel groot als ik met honderd kinderen in een klein klaslokaal les zou krijgen.
Tot nu toe heb ik al meer dan dertig keer een bot gebroken en heb ik al verschillende operaties ondergaan. Mijn vader is kleermaker. Hij verdient daarmee niet genoeg om naast het eten en de schoolbenodigdheden voor mijn twee zussen en broertje ook nog de medische kosten te kunnen betalen.
samen met andere kinderen
Mijn vader heeft me overal naar toe gedragen toen ik mijn bovenbeen had gebroken, op zoek naar iemand die de operatie kon betalen.Toen heeft een dokter ons verwezen naar Marieke. Zij heeft ons geholpen en zo ben ik bij het project Embrace gekomen. Ik was heel blij omdat ik nu kon leren met een lerares die speciaal voor mij naar het Embrace huis kwam. Ik haalde al snel hoge cijfers. Ook kreeg ik bij Embrace elke dag voedzame maaltijden en hoorde ik verhalen uit de Bijbel. Daarnaast was het leuk om met de andere kinderen van Embrace op te trekken en genoot ik van de verschillende activiteiten die we bij Embrace deden. Vooral in de zomervakantie, al was het soms ook wel eens lastig als ik door mijn ziekte niet met alles mee kon doen, zoals de andere kinderen. Vooral als ze gingen zwemmen, want dat is iets wat ik heerlijk vind!
naar een echte school
Het bleef mijn droom om écht naar school te kunnen gaan en in de klas met andere kinderen les te kunnen krijgen. Toen Marieke vertelde dat ik vanaf september 2021 naar een christelijke Engelstalige school mocht, moest ik huilen van blijdschap! Op deze school zijn er kleine klassen. Ze hebben het schoolterrein en de klassen speciaal voor mij rolstoelvriendelijk gemaakt. Ik heb inmiddels al veel beter Engels leren spreken en verstaan en ik vind aardrijkskunde één van de leukste vakken. Later wil ik graag dokter worden, om andere zieke kinderen te kunnen helpen, of uitvinder! Nu ik naar deze school kan gaan, denk ik zeker dat ik dat kan worden!
