MDW'ers in de schijnwerper: Albert en Jacomine Verhoef

Elke zendings­nieuws geven we in deze rubriek aandacht aan een missi­onair diaconaal werker. Deze keer: Albert en Jacomine Verhoef.

Albert en Jacomine waren met hun kinderen Carolien en Mirjam in Nederland voor een periode van verlof. Aan het eind van hun verlof lieten ze via hun nieuws­brief weten: We gaan door, maar vanaf een andere locatie. We laten ze daarover zelf aan het woord.

Ze kijken eerst even terug op het verlof van de afgelopen periode: ‘Wat hebben we een fijne tijd gehad de afgelopen maanden! Onze twee meisjes moesten de eerste weken wel wat wennen en vooral Carolien was vaak verdrietig omdat ze haar honden mistte. Maar nadat ze op school was begonnen, was dat snel voorbij. Ze heeft het erg fijn in haar klasje en komt vaak thuis met leuke verhalen over dingen die gebeurd zijn of een nieuw lied dat ze heeft geleerd. Zelf vind ik het soms wel wat jammer dat ze zoveel naar school gaat, ze is thuis ook zo gezellig. Maar dat geeft wel weer meer tijd voor andere dingen en om extra veel boekjes met Miriam te lezen. Die houdt erg van meegaan op de koffie bij een tante, bes of vriendin en daarover vertelt zij dan later weer aan Carolien. Carolien vierde haar verjaardag voor de eerste keer met al onze familie erbij en dat was echt een hoogtepunt!’

Albert moest tijdens het verlof nog even stevig aan de bak! Het werk als Bijbel­ver­taler gaat gewoon door, ook als je op verlof bent, en zeker als de verschijning van het resultaat van het werk afhan­kelijk is van werk dat je dan maar in Nederland doet: ‘De laatste stap voor het printen van het Sangu Nieuwe Testament was het typesetten. Dit is een uitge­breid proces dat bestaat uit heel veel checks. Zien de voetnoten er overal hetzelfde uit? Hoeveel afstand nemen we vanaf de boven- onder- en zijkant en is dat overal juist doorge­voerd? Zijn alle plaatjes duidelijk en staan ze op de juiste bladzijde? Wat schrijven we met een hoofd­letter en wat niet? Staat er op elke bladzijde een pagina­nummer? Klopt de inhouds­opgave met de pagina­nummers? En zo zijn er nog ontelbare dingen op te noemen waarover een beslissing genomen moest worden en moest worden doorgevoerd.

Het hele proces heeft dubbel zoveel tijd gekost dan van te voren gepland was en hierdoor heeft Albert heel veel gewerkt tijdens ons verlof. Ook waren er veel andere dingen die zijn aandacht vroegen. Het is eigenlijk de bedoeling dat er tijdens een verlof ruimte is om uit te rusten van de afgelopen veldpe­riode en nieuwe kracht op te doen voor de komende periode. Helaas is het anders gelopen. Maar het Nieuwe Testament ligt nu wel bij de printer en daar zijn we daar onze God en Vader dankbaar voor! Hij geeft ons wat we nodig hebben, en vaak nog zoveel meer.’ 

Dan kijken ze vooruit. Afscheid nemen. Normaal vertrek  je na een periode van verlof weer voor minstens twee jaar naar het land waar je werkt. Nu is het afscheid van de familie en vrienden niet het zwaarst. Dat komt als ze weer in Tanzania zijn, want ze moeten van dat land en de mensen daar afscheid nemen. We laten ze weer zelf aan het woord: ‘Jullie weten vast nog wel de onzekerheid die er twee jaar geleden was rond onze werkver­gunning. Het was erg spannend maar we kregen er toch nog een! Enkelen van onze collega's hebben in de afgelopen tijd geen nieuwe vergunning gekregen en hebben hierdoor Tanzania moeten verlaten.

Onze organi­satie heeft erg zijn best gedaan om een vertrou­wensband op te bouwen met de mensen van de overheid die hierover gaan, maar in de afgelopen maanden werden al deze mensen vervangen door nieuwe ambte­naren en werden opnieuw enkele aanvragen geweigerd. Met onze huidige vergunning kunnen we nog tot april in Tanzania blijven werken. Maar op onze vergunning staat wel heel duidelijk dat het onze laatste vergunning is. Officieel zouden we dus geen nieuwe aan mogen vragen. Eerder waren we van plan het toch te gaan proberen. Maar gezien de ontwik­ke­lingen de afgelopen tijd heeft dat weinig zin. 

Onze organi­satie is momenteel op zoek naar een ander land in de buurt van Tanzania om vanuit daar te gaan werken voor Tanzania. Wij hebben besloten vanaf mei vanuit Nederland het werk voort te zetten. Albert zal als consulent voor andere talen gaan werken en hij zal dan enkele keren per jaar naar Tanzania reizen voor checks met de teams daar. 

Het is een moeilijke beslissing geweest. Van tevoren hadden we gehoopt dat we 12 jaar in Tanzania zouden we kunnen blijven, omdat Jacomine Carolien zelf les kan geven tot groep 8. Om ons hele leven daar los te gaan laten, afscheid te nemen van onze vrienden en ons thuis te moeten achter­laten, de gedachte daaraan doet pijn en we zouden het liever anders zien. Toch geloven we dat dit voor ons nu de juiste weg is. En dat we toch verder kunnen werken voor Wycliffe, maakt het wel iets minder moeilijk. Dit mooie werk willen we voorlopig toch graag voort­zetten en er is veel vraag naar het werk van consu­lenten want ook veel van de andere taalgroepen komen nu in de laatste fase van het vertaalwerk. Dat betekent dus heel veel checkwerk! We hopen dat jullie ons ook in deze nieuwe situatie blijven steunen.’

We wensen Albert, Jacomine, Carolien en Miriam veel sterkte toe bij het afscheid nemen in Tanzania en hopen dat ook vanuit Nederland (vanaf mei) het werk voortgang kan vinden.