nieuwe tijden, hetzelfde evangelie

Ds. Coen Legemaate praat ons bij over hoe het gaat in zijn gemeente, de ICF Rotterdam.

‘Ons bekende leven is in de afgelopen maanden op een onvoor­stelbare manier op zijn kop gezet. Dat geldt voor school en werk, ons gezin, onze vrije tijd en ook voor onze manier van kerk zijn.

via livestream
Zoals veel andere kerken werden we ook bij ICF plotseling gecon­fron­teerd met de restricties op grote bijeen­komsten. God zij dank kon binnen 3 dagen een livestream worden opgezet. Ook al is het een stuk minder persoonlijk, het is heel kostbaar om in deze tijd het Woord van God te kunnen blijven brengen.

huise­lijke sfeer
Voor de nog jonge ‘kerkplant’ in de Tarwewijk is dat helaas niet zo makkelijk. In de week vooraf­gaand aan de eerste dienst zijn we bij alle bezoekers langs geweest en hebben waar dat nodig was Zoom geïnstal­leerd. Maar dan nog. De mensen die deze diensten bezoeken komen daar juist vanwege de persoon­lijke contacten en de huise­lijke sfeer. Dat ervaar je niet zo maar achter een schermpje van je mobiele telefoon. In de week voor Pasen hebben we zo veel mogelijk bezoekers gevraagd om iets te maken voor een Paaspakket. De één bakte cupcakes, een ander schreef lieve kaartjes, een volgende had iets voor de kinderen. Zo ontstond er toch verbon­denheid met elkaar.

pril en kwetsbaar
Maar ondanks alle pogingen en ‘bezoekjes op sociale afstand’ is de eerlijkheid wel dat veel contacten nog maar pril en kwetsbaar zijn. Soms vraag ik me af of het nu sterk genoeg is. Wilt u meebidden dat God het zaad dat eerder is gezaaid zal beschermen en zelfs tot vrucht wil laten komen?

12.000 kg aardap­pelen
Vanuit House of Hope hebben we als ICF mee gewerkt met noodhulp voor Rotterdam-Zuid. Voor 7.000 gezinnen op of onder de armoe­de­grens zijn pakketten samen­ge­steld en bezorgd met voedsel en hygië­ne­mid­delen.
Het was een enorme klus. Ik herinner me nog hoe we de eerste vrijdag aan de slag gingen. Een vrien­de­lijke boer had 12.000 kilo aardappels ter beschikking gesteld. Die moesten alleen nog in zakjes van 2 kilo worden gedaan. Deze klus moest geklaard worden met een groep van 5 vrijwil­ligers, en welgeteld 1 (!) weegschaal. Na een half uurtje was al duidelijk dat dit weken zou gaan duren. En dan hadden we alleen nog maar de aardap­pelen… Dankzij een nieuwe aanpak en veel trouwe inzet zijn inmiddels alle pakketten verspreid. Het is bijzonder om op deze manier de liefde van Christus handen en voeten te geven in onze omgeving.

ons leven delen
Wat missen we elkaar in deze tijd. En wat wordt het zichtbaar dat persoonlijk contact zo belangrijk is in evange­li­satie. Paulus schrijft dat hij en Silas in Thessa­lonica ‘niet alleen het Evangelie van God wilden delen, maar ook onszelf’ (1 Thess. 2:18). Die kans om ons leven te delen, die missen we.

verlangen naar doop
Maar na één van de stream­diensten ontving ik een appje: ‘Michel’ was bij mij vanmorgen en nu wil hij gedoopt worden! Dat is echt bijzonder, want eerder wilde hij niks met Jezus te maken hebben.’

Zo zien we dat de HEER doorgaat. Altijd. Soms met ons, maar gelukkig ook vaak zonder ons.’