noodhulp na aardbevingen op Lombok, Indonesië

Vijf zware aardbe­vingen en honderden naschokken op het Indone­sische eiland Lombok leidden in 2018/2019 tot meer dan vierhonderd doden. Meer dan 64.000 huizen raakten beschadigd of ingestort. Zo'n 300.000 mensen sliepen noodge­dwongen op straat.

Dankzij de ruimhartige collec­te­gelden en donaties via onze kerken konden we bijdragen aan de hulp ter plaatse. Met een aantal partners werd hulp geboden. Waar is het geld tot nu toe voor gebruikt? 

Dankzij de steun van de CGK heeft het Indone­sische netwerk ruim 6000 getrof­fenen geholpen met:

• 48 noodpak­ketten met golfplaten en multiplex platen en 60 gereed­schaps­kisten met schep, schoffel, zaag, hamer en troffel geleverd. Een bewuste keuze, zodat de mensen zelf tijde­lijke huizen konden bouwen. Daarbij hebben ze ook materialen van hun ingestorte huizen kunnen gebruiken;
• voorlichting gegeven over hoe je een veilig onder­komen kunt maken en over persoon­lijke hygiëne in een noodsituatie;
• in samen­werking met de inwoners van de dorpen de water­lei­dingen naar 11 wijken gerepareerd;
• 72 pakketten met een thermoskan, fluit­ketel en theepot geleverd aan gezinnen met zwangere vrouwen en kinderen onder de vijf jaar, met uitleg over het veilig drinkbaar maken van water;
• 5 toiletten in 5 wijken gebouwd die ook toegan­kelijk zijn voor gehan­di­capten. Nog 7 gemeen­te­lijke toiletten zullen worden gerepareerd;
• medische hulpmid­delen geleverd aan 78 gewonde en gehan­di­capte mensen: rekverband, krukken, wandel­stokken, looprekken, po’s en een po-stoel en rolstoelen;
• 2 gemeen­schaps­keukens opgezet in 2 dorpen waar vrijwil­ligers drie dagen in de week voedzaam eten (lunch en avondeten) voor moeders en jonge kinderen bereiden.

het verhaal van Munirah

Munirah, 37 jaar, was thuis toen de aardbeving met een kracht van 7.0 op de schaal van Richter Lombok schudde. Ze raakte bedolven onder de puin van instor­tende muren toen ze haar kleinzoon probeerde te redden. Daarbij raakte ze gewond aan haar hoofd, en brak ze haar linker­schouders en linker­dijbeen. ‘Mijn zoon van 13 heeft me onder het puin vandaan getrokken. Hij raakte in shock toen hij zag hoe ik er bij lag. Ik was heel  verdrietig en maakte me zorgen over alles.’

Munirah werd geope­reerd aan haar botbreuken en kon snel uit het ziekenhuis worden ontslagen. Met behulp van een rolstoel van het ziekenhuis kon ze zich voort­be­wegen, maar dat hielp haar niet om opnieuw te lopen. ‘Ik was zeer verrast toen Miss Nining van de hulpor­ga­ni­satie bij me op bezoek kwam en me een kruk gaf. Hiermee kan ik weer lopen!’