noodhulp Oekraïne

De situatie rond Oekraïne baart iedereen grote zorgen. En dat niet zonder reden. Al enige jaren onder­steunen we in Kiev het moeder- en kindcentrum ‘Vaders huis’ (Otchiy Dim). Hier worden (zwangere) tieners en jonge moeders opgevangen in een gezins­setting om zo het afstaan van baby’s te voorkomen. Daarnaast vangt dit centrum veel straat­kin­deren en – jongeren op die huisvesting, steun en een training krijgen voor het vinden van werk.

dreiging van oorlog

Toen Rusland een enorme troepen­macht aan de Oekra­ïense grens opbouwde, gaf het bestuur opdracht om een evacu­a­tieplan voor te bereiden en die uit te voeren zodra er één Russische soldaat de grens zou oversteken. Over een vooruit­ziende blik gesproken. Er werd afgesproken om de hele gemeen­schap naar West Oekraïne te evacueren of in geval van oorlog naar Freiburg, Duitsland, waar een zuster­or­ga­ni­satie gevestigd is.

oorlog

Eind februari valt Rusland Oekraïne binnen, we weten het van de nieuws­be­richten. Meteen gaat bij Vaders huis het voorbe­reide plan in werking. Lijsten worden samen­ge­steld, terwijl de kinderen angstig in de schuil­kelders zitten.  Daarbij wordt er ook op diaconaat CGK een beroep gedaan en besluiten we hier fondsen voor vrij te geven. Er kunnen vier bussen met chauf­feurs gehuurd worden voor de evacuatie. Op 24 februari kan een konvooi met 175 kinderen en ca 40 volwas­senen vertrekken richting het west. De kinderen zijn zo bang dat ze bijna niet uit de schuil­kelder durven komen. Onder politie escorte, in het donker, rijdt het konvooi naar de grens met Polen. Aange­komen bij de grens mogen de jongens en mannen tussen 18 en 60 jaar niet mee naar het buitenland. Een enkel gezin stapt uit en blijft achter. Dan volgt er een lange wachttijd van 15 uur aan de grens met Polen. Eindelijk mogen ze doorrijden en na een lange reis komen ze aan in Freiburg, Duitsland. Hier worden de kinderen opgevangen in een sport­ac­com­mo­datie en later in een opvangcentrum.

Kiev

Geregeld is er contact met de achter­blijvers in Kiev. Het is indruk­wekkend wat zij doen. Zij delen voedsel uit aan de burgers en het leger. Bewakers die surveil­leren mogen vanuit het winkeltje op de hoek van de straat zich warmen en daar gebruik­maken van koffie en er is een toilet. Vaak gaat het lucht­alarm af en zitten ze in de kelders die een aantal jaren geleden tussen de funda­menten zijn gemaakt. Toen was er ook al dreiging; nooit gedacht dat we deze schuil­kelder echt zouden gaan gebruiken.

achterblijvers

Op 9 maart komt het bericht dat ook de laatste medewerkers van Vaders huis onderweg zijn naar de grens. Ze zijn Kiev goed uitge­komen en reizen westwaarts. Ze zijn blij aan de ene kant; maar verdrietig aan de andere kant. Zullen ze ooit terug kunnen keren naar hun geliefde plekje? Wat te denken van Anastasia die met hard werken twee jaar geleden een eigen appar­tement heeft gekocht. Wat was zij trots om gasten rond te leiden en nu … grote onzekerheid voor deze hechte gemeen­schap die, uit elkaar gedreven, elk een eigen weg zoeken naar de vrijheid. Ze zijn in ieder geval weg uit het oorlogs­geweld en de dreiging van de machts­be­luste Poetin.

zorg

De evacuatie is slechts het begin van een tijd van inten­sieve zorg. Elke dag wordt in het opvang­centrum voor ieder eten gebracht. In een aparte ruimte is een wasse­rette waar men kleding kan wassen. Velen hebben slecht 2 setjes kleding. Dat wat ze aanhadden op hun vlucht en dat wat ze van de kerk gekregen hebben uit de tweede hand. Getuige de natte matrassen die stonden te drogen

noodhulpactie

Op dit moment loopt er een noodhulp­actie voor Oekraïne. Lees hier meer over deze actie.