
blog: grote gemeenten decentraal?
suggestie
openlucht
Ds. Michel van Heijningen voerde een pleidooi voor openluchtdiensten in coronatijd, al dan niet onder een (open) tent (RD 5-8). Ik ondersteun zijn oproep van harte. Laten kerkenraden niet lauw en traag zijn op dit punt of eindeloos aarzelen, zeker nu we nog lang niet af lijken te zijn van corona
decentraal
Eén gedachte wil ik graag toevoegen aan zijn bijdrage: zouden (relatief) grote gemeenten niet overwegen om decentraal bijeen te komen? Een gemeente met bijvoorbeeld 500 kerkgangers kan verdeeld over 5 locaties samenkomen. Afgescheidenen waren in de 19de eeuw al gewend om in boerenschuren samen te komen en te dopen met behulp van een schaaltje water. Waarom nu ook niet wat improviseren? Een dorpshuis, gymzaal, basisschool, fabriekshal, een locatie buiten - zo moeilijk kan het toch niet zijn om een plek te vinden?
delen in gemeenschap
Internet verbindt de verschillende locaties dan met de centrale plek vanwaar de voorganger de dienst leidt. Ouderlingen en -diakenen komen samen met hun eigen ‘wijk’ of ‘sectie’ op één van de decentrale plekken. Dat biedt een goede gelegenheid om veel meer dan anders contact te hebben met gemeenteleden. Een gemeentewijk of -sectie kan zo uitgroeien tot meer dan alleen een hulpmiddel in de kerkelijke kaartenbak.
Het zou de onderlinge gemeenschap zeer kunnen dienen als een ‘deeldienst’ niet alleen benut wordt om samen te komen, maar ook om lief en leed te delen en in gebed te brengen.
opbloeien door aandacht
Contacten met de buurt rond deze locaties van samenkomst kunnen opbloeien met wat aandacht. Wie weet wat voor missionaire kansen zich voordoen wanneer we uit ons stenen fort komen, de indruk die een kerkgebouw voor de buitenwacht helaas vaak maakt.
… wie weet wat voor missionaire kansen zich voordoen, wanneer we uit ons stenen fort komen …

ds. Peter L.D. Visser
missionair consulent
deskundig op het gebied van:
theologie
visie- en beleidsontwikkeling
leidinggeven aan missionaire gemeente
kerkverband CGK