kerkproe­verij

Het ligt heel erg voor de hand en we hadden het misschien al veel eerder moeten doen. Namelijk: gewoon iemand uitno­digen om mee te gaan naar de kerk. Om het geloof te 'proeven'. Want waarom zou je datgene wat voor jou waardevol is alleen voor jezelf houden? Daarom doen wij mee met de lande­lijke 'Kerkproe­verij' waaraan meer dan 20 kerkge­noot­schappen hun medewerking hebben toegezegd.

Wat motiveert ons om het Evangelie te vertellen aan de mensen om ons heen? We hebben als chris­tenen een roeping gekregen om mensen in contact te brengen met de Here Jezus. In Mattheüs 28:16-20 nodigt Hij ons uit om Zijn goede nieuws aan de mensen die Hem niet kennen te vertellen. Niet alleen maar voor de snelle praters, de theologen, of de enthou­si­as­te­lingen. Nee, wij allen als volge­lingen van de Here Jezus mogen van Hem getuigen!  ‘Sommigen van de disci­pelen twijfelden nog’, staat er in vers 17. Ook zíj krijgen die opdracht. Kortom, wij allen worden uitge­nodigd om dit goede nieuws te delen! Om mensen in contact te brengen met Hem. Jezus kondigt daar aan dat Zijn koninkrijk definitief is doorge­broken: Hij heeft alle macht in de hemel en op aarde. En Hij zal bij ons zijn. Hoe motiveert ons dit, hoe zet dit ons in beweging? Is het een mooi verhaal, of laten we ons erdoor raken én wagen we de stap?

Durf je dat? Op je collega, buurman, vriend, of familielid afstappen en zeggen: ‘Hé, ga je met me mee?’ Gewoon voor een keertje. Wie weet welke uitwerking het gaat hebben. Het gaat om het uitno­digen, dat we dat weer leren als chris­tenen. En inderdaad, misschien zegt diegene: ik kom niet. Maar dan hebben we de uitno­diging wel gedaan. En dat telt.

Gek hè? Dit kan natuurlijk elke zondag. Maar hoe vaak doen we dit ook? Misschien denk je: ‘Om eerlijk te zijn heb ik nog nooit iemand mee genomen naar de plek waar ik iedere zondag zo graag kom.’

Juist om elkaar te motiveren, is er een speci­fieke zondag voor aange­wezen. Want hoe vaak denken we daar over na, om uit onze gewoonte van ‘zelf gaan’ te stappen en het lef krijgen om mensen mee te nemen naar de kerk? Terwijl het de plek is waar we zelf blij zijn iets te mogen proeven van Gods goedheid, waar we blij zijn met de gemeen­schap die we vormen.

Dus daarom 29 september! Een mooie aanleiding om eens iemand uit jouw omgeving te laten kennis­maken met de plek die voor jou zo bijzonder waardevol is. Nodig die ander eens uit om te proeven van de stilte, de woorden uit de Bijbel, de gemeen­schap en… de koffie.

Wie nodig jij uit?

hoe nodig je mensen uit?

vijf tips

1. Denk goed na over wie je uitnodigt. Mensen uitno­digen met wie je weinig relatie hebt, werkt meestal niet. Het gaat om buren, kennissen of vrienden die niet (meer) naar de kerk gaan maar met wie je een relatie hebt, die jou vertrouwen.
2. Houd de uitno­diging luchtig, vrijblijvend: “Zou het je wat lijken om een keer mee te gaan naar mijn kerk? Ik zou het in ieder geval leuk vinden. Deze zondag is speciaal voor gasten,voor vrienden en kennissen die wel eens mee willen.”
3. Nodig mensen persoonlijk uit, niet via een briefje door de brievenbus.
4. Je kunt verwijzen naar de lande­lijke campagne. “Je hebt misschien gehoord van ‘Kerkproe­verij?’ Mijn kerk doet er ook aan mee. Ik zou het leuk vinden als je met me mee zou gaan…”
5. ‘Succes’ is niet als mensen ‘ja’ zeggen. ‘Nee’ is ook een antwoord.

hoe heet je ze welkom?

vijf uitgangs­punten

1. De kerkproeverij‐zondag heeft natuurlijk een bijzonder karakter, maar wees als gemeente vooral uzelf en doe niet alles ‘anders dan anders’. Zo krijgen de gasten een goede indruk van een gewone kerkdienst (die natuurlijk niet ‘gewoon’ hoeft te zijn in de zin van: gewoontjes).
2. Het draait om relaties, niet om de activi­teiten of om ‘trucjes’. Centraal is de houding van gemeen­te­leden: zijn ze alert op de gasten, belang­stellend? Funest is als een gemeen­telid tegen een ‘nieuw­komer’ zegt: ‘U zit op mijn ’
3. Kernwoord is: Gasten die zich welkom en uitge­nodigd weten. Dat betekent niet dat er ‘jip-en-janneketaal’ gesproken moet worden. Er mag best iets diepzinnigs en ‘myste­rieus’ gebeuren, zolang gasten zich maar niet buiten­ge­sloten voelen. Als een dienst voldoende toegan­kelijk is, kunnen gasten iets meenemen dat blijft haken, dat raakt of intri­geert en zicht geeft op God zelf.
4. De keuze van de liturgie hangt af van wat past bij de gemeente. Er is grote variatie: van klassiek gerefor­meerd tot hoog litur­gisch of evange­lisch getint.
5. In alle facetten van de kerkproeverij‐zondag is de beweging van buiten naar binnen wezenlijk: kijk met de ogen van een mogelijke gast of nieuw­komer.