In het oude centrum van Parijs, verborgen in een doodlopend straatje, ligt Chapelle de Nesle. Door de week is het een theater, maar op zondag is het een kapel. Daar leidt ds. Samuel Foucachon met zijn collega Gethin Jones een gemeente. Tijdens een werkbezoek aan Parijs bezochten deputaat Ellen Hartog en zendingsconsulent Willem van ’t Spijker namens deputaten deze gemeente, die letterlijk in Calvijns voetsporen ligt.
Oude traditie
De wijk waar de gemeente samenkomt, ligt in wat vandaag Quartier Latin heet. Het is de plek waar Calvijn tot 1533 woonde en studeerde. In 1533 vluchtte Calvijn met zijn vriend Nicolas Cop uit Parijs. Cop had op de universiteit La Sorbonne een rede gehouden, die meegeschreven was door Calvijn, en die inhoudelijk overeenkwam met wat Luther in Duitsland was begonnen te leren.
De vlucht van Cop en Calvijn betekende niet het einde van de gereformeerde beweging in die stad. Een aantal jaren later werd een van de straten in de wijk net buiten de oude stadsmuren ‘La petite Genève’ genoemd, omdat er zoveel gereformeerden woonden.
In 1555 was daar de eerste gereformeerde kerk in Parijs, en vier jaar later, in 1559 vond daar de eerste synode plaats waar 75 gereformeerde kerken aanwezig waren. Zij stelden een geloofsbelijdenis op, die bekend werd als de geloofsbelijdenis van La Rochelle. Nu, sinds tien jaar, komt er weer een gereformeerde kerk in dit oude centrum van Parijs samen. De gemeente is klein maar zeer vitaal en heeft een grote aantrekkingskracht op vooral jongeren.
Bijzondere verhalen
Tijdens het bezoek maken we kennis met Kevin. Hij groeide op in een christelijk gezin, maar zijn ouders waren niet echt actief in de kerk. Kevin ging op latere leeftijd op zoek naar de oude wortels van de kerk en kwam uit bij Luther en Calvijn. Toen hij werk van hen las, vielen dingen op zijn plaats. Hij zocht net zo lang tot hij een kerk vond waar hun gedachtegoed geleefd werd. Zo kwam hij in contact met Samuel Foucachon.
In Chapelle de Nesle ontmoette Kevin ook zijn vrouw Karen, die met het geloof was opgegroeid in Madagaskar. Toen ze in Parijs ging studeren, wilde ze een kerk waar haar geloof gevoed zou worden. Ook zij kwam uiteindelijk in Chapelle de Nesle terecht, en naast steun voor haar geloof vond ze daar dus ook haar man.
Een bijzonder verhaal is dat van Leo, de techniekman uit het theater waar de kerk samenkomt. Na een periode van grote vijandschap naar God, liep hij vast. Hij besloot het te wagen met het geloof.
Hij verdiepte zich steeds meer in het geloof en besloot God om een reeks tekenen te vragen, zodat hij zou weten: God ziet mij en heeft mij lief. Tijdens een vakantie in de Pyreneeën kreeg hij de gevraagde tekenen en wist hij: God ziet mij en ik ga Hem volgen! Maar, wilden ze hem in de kerk wel ontvangen? Hij vroeg God nog eenmaal om een teken: geef, dat ze me roepen vanuit de kerk. Dat gebeurde. Ds. Samuel was op een zondag een verbindingskabel voor de beamer vergeten. Aan Leo werd gevraagd: kun je helpen met een kabel? Toen dat gebeurde, maakte Leo verder de hele dienst mee. En voortaan elke zondag, want hij sloot zich aan bij de gemeente.
