Sinds een aantal jaar steunen zendingsdeputaten kerkplantingsprojecten in Europa. Dat betekent niet alleen maar dat er jaarlijks een bedrag aan steun wordt overgemaakt aan die projecten. Tijdens werkbezoeken aan die projecten blijkt dat er heel veel te leren valt. Dat was ook het geval tijdens het bezoek aan Serenissima Ministries in Noord-Italië.
Kerkplantingen
Eind 2019 kregen deputaten de vraag: zouden jullie een tijdlang een bijdrage willen leveren aan het werk van Serenissima Ministries in Noord Italië. Dat gebeurde en daar hoort ook een werkbezoek bij. Zendingsconsulent Willem van ’t Spijker en deputaat br. Harry Lukens reisden naar het gebied boven Venetië. Langs de snelweg A 28, die van Conegliano naar Portogruaro leidt, zijn inmiddels een paar kerkplantingen gerealiseerd.
Het begin ruim 25 jaar geleden, toen het jonge echtpaar Rob en Sandy Krause daar op bezoek gingen bij vrienden en zij gegrepen werden door het verlangen om daar een evangelisch-gereformeerde kerk te stichten. Dat verlangen werd gezegend en er ontstond een gemeente in Fontanafredda. Maar, het kon niet bij één kerkplanting blijven. Biddend en zoekend zijn ze aan de gang gegaan, om contacten te leggen. De mensen met wie ze contact kregen en die zich tot de Here Christus wendden, werden betrokken in het verlangen. Zo raakten Dani Taut en Franco Tartari ook betrokken bij het werk. Dani en zijn vrouw Xenia leiden inmiddels een kerkplanting in Conegliano, en Franco en zijn vrouw Pricsilla werken in Azzano Decimo. Het verlangen houdt daar niet op. Het plan is dat er cirkels van ongeveer 50 kilometer langs de A 28 worden getrokken, die elkaar aanvullen, en dat in het centrum van die cirkels gezocht wordt naar plaatsen waar een kerk zou kunnen worden gesticht. Via de organisatie van Serenissima Ministries worden mensen opgeleid en begeleid, en vooral: wordt gebeden om zegen van God over dit werk.
Doopdienst
Tijdens het bezoek dat vanuit zending werd gebracht werden er op zondag negen mensen gedoopt. Ontroerend was het om de getuigenissen te horen van de mensen die gedoopt werden. Een echtpaar dat samen met hun jongste dochter werd gedoopt, vertelde dat ze bij de kerk waren gekomen toen hun oudste dochter tot geloof was gekomen. De jongste dochter kwam ook tot geloof en verlangde de doop. De ouders dachten dat zij te oud waren om nog gedoopt te worden, maar ontdekten al zoekend en luisterend dat zij door hun doop een heel krachtig getuigenis tegenover hun buren en kennissen zouden kunnen geven.
Discipelschap
De kerk is niet afwezig in Noord-Italië. Elke plaats heeft wel een katholieke kerk. Opvallend in de getuigenissen en ook in de verdere gesprekken die gevoerd werden, was het geluid dat mensen vastlopen in de rituelen: er is geen levend geloof in de Here Jezus, ondanks het feit dat het Evangelie wel in elke misdienst wordt gelezen. En die levende relatie is wat velen in Italië blijken te zoeken.
Wat we vooral leerden van het bezoek is dat de voorgangers van de kerk heel duidelijk ‘naar buiten’ gericht zijn. Ook als ze pastoraal contact hebben met gemeenteleden, zijn ze bezig om die missionaire houding door te laten stralen. Discipelschap blijkt in deze kerken helemaal verstaan te worden volgens het Nieuwe Testament: je leert de Here Jezus kennen en gaat, in heel je leven, van Hem getuigen. Niet ‘opgelegd’, maar van binnen uit, met oprechte belangstelling voor de mensen om je heen. Dat bleek wel als we met de mensen van de kerk een ommetje gingen lopen. Ze groetten veel mensen die ze tegenkwamen op straat, en bleken bij veel mensen die we zo tegenkwamen ook het verhaal te kennen. We vroegen ons af: als een voorganger of oudste uit onze gemeentes in dorp of stad op straat loopt, wordt hij dan ook zo vaak aangesproken, omdat hij kennelijk de mensen echt kent?
