Begin mei bezocht de zendingsconsulent samen met ds. Wim Wüllschleger van deputaten buitenlandse kerken de Gereja Toraja Mamasa in Indonesië. Tijdens een ontmoeting met predikanten in de havenstad Makassar werden uitdagingen van de kerken daar gedeeld. Het bracht die kerken erg dichtbij.
Gezinnen
Makassar is een stad met ruim anderhalf miljoen inwoners. De Gereja Toraja Mamasa heeft daar dertien kerken. We ontmoeten een deel van de predikanten van die kerken in het gebouw van de Efratakerk, midden in het centrum van de stad.
Het eerste dat opvalt in wat de predikanten vertellen over de kerken die ze dienen, is dat ze het steeds hebben over hoeveel gezinnen er bij hun kerk horen. Waar wij in Nederland spreken over aantallen doop- en belijdende leden, spreken de predikanten in Makassar over gezinnen. Natuurlijk bestaat een gezin uit meerdere personen, maar we horen hier echt iets in van ‘ik en mijn huis’, zoals Jozua er over spreekt in de Bijbel.
Ds. Alexander Thomas dient bijvoorbeeld een kerk waar meer dan zeshonderd gezinnen samenkomen. De kerk staat in een wijk met heel veel roomskatholieke gezinnen, en de leden van de kerk werken er hard aan om goed bekend te staan in de wijk. Dat doen ze door regelmatig de wijk door te gaan en de straten schoon te houden. De vaste klusjesman van de kerk is zelf geen lid van de gemeente, hij is moslim. Op die manier komt hij veel in aanraking met christenen en kan hij zien hoe het geloof in de kerk beleefd wordt.
Een multiculturele kerk
Ds. Chris Sanda werkt nu acht jaar in de Moria-kerk, ruim drie kilometer van de Efratakerk. Bij de Moriakerk zijn honderdveertig gezinnen aangesloten. Ds. Sanda vertelt dat zijn gemeente niet lijkt op de doorsnee gemeentes van de GTM. De leden van zijn gemeente zijn Chinezen, en mensen van Oost-Timor. Zijn kerk is echt een multiculturele kerk en hij heeft daarbij de uitdaging dat de gezinnen erg verspreid wonen over deze miljoenenstad. En dan staat zijn kerk niet alleen onder het gehoor van de minaret van een van de vele moskeeën in de stad, maar pal naast de kerk staat een boeddhistische tempel en een hindoetempel. We raken onder de indruk van de situatie waarin christenen in Makassar leven.
Uitdagingen
Heel anders zijn de uitdagingen van de kerk van ds. Jakob Kilaundi. De meeste gezinnen in zijn kerk verdienen hun brood als varkensboer. Maar eerder dit jaar brak er een ziekte uit onder de varkens, waardoor de broodwinning wegviel. In Indonesië zijn er dan geen overheidsregelingen. Het gevolg was dat het merendeel van de vaders uit de gemeente wegtrok, op zoek naar werk voor hun gezinnen. Er zijn nu nog maar vijf vaders in de gemeente.
Als we ’s avonds terugrijden naar het hotel stellen we elkaar een vraag: wat zouden we in Nederland van de verschillende verhalen kunnen leren?
